De afgelopen dagen bestonden vooral uit ochtenden in de
school in Sekyere en namiddagen in het Children’s home. We zijn eindelijk
begonnen met schilderwerk in de school en er is al sprake van continenten en
oceanen. Al was het niet altijd erg makkelijk en heb ik volgensmij best veel
gemopperd. De lijntjes verven was ook nogal precisiewerk en dus niet echt iets
voor mij, met mijn ‘engelengeduld’. Ahum.
In het Children’s home ging het er zoals altijd actief aan
toe, wedstrijdjes ‘tennis’, ‘volleybal’ en dat soort sporten. Jammer genoeg
moest ik wel een middag thuisblijven, mijn lichaam werkte eventjes niet
helemaal mee, maar dat is nu gelukkig allemaal weer in orde.
Gisteren zijn we een traditioneel gerecht, fufu genaamd,
gaan eten. Eerst hebben we geholpen met het klaarmaken en dat was ook even
aanpassen. Zoals ik thuis met een klein aardappelmesje dingen snijd of schil,
moest het hier met een groot mes en met nogal agressieve bewegingen. Dat was
natuurlijk niet makkelijk zonder mezelf te verwonden, maar we hebben het
overleefd! Daarna moesten we de soep maken, die vooral uit pinda’s, kip, tomaat
en gardenegg (een of andere vieze groente) bestond. Toen het papje van de yam
en plantain klaar was, ging dit in de soep en mochten we eraan beginnen… Het
eten moet hier met de rechterhand, bestek gebruiken ze niet of amper. De eerste
hap ging nog redelijk vlot naar binnen, maar met elke hap die ik daarna nam,
werd mijn tegenzin alleen maar groter. Gelukkig kon ik mijn gezicht nog iets of
wat in de plooi houden, zodat ik het gezin waar we aten niet zou beledigen,
maar ik zag dat ik niet de enige was die zo over het eten dacht.
Vandaag zijn we een dagje naar Kumasi geweest. We vertrokken
weer met de trotro en kwamen redelijk op tijd aan. Het was de eerste dag dat we
zelf onze weg moesten zoeken in een Ghanese stad en dat bleek toch niet altijd
simpel. Eerst even langs het cultureel centrum, daarna naar de markt en langs
de winkeltjes. Zowel voor ‘souvenirs’ en stof om een ‘Ghanese’ broek te laten
maken, als voor boekjes en landkaarten voor in het Children’s home, waar ze
hopelijk blij mee zijn. We moesten op de terugweg wel erg oppassen in welke
auto we stapten. Er is namelijk een week geleden een taxichauffeur gestorven en
vandaag was dus de one week anniversary, wat inhoudt dat alle andere chauffeurs
in rouw waren en er ook veel gedronken werd. Gelukkig waren er genoeg
verantwoordelijke chauffeurs en zijn we goed aangekomen. Morgen zijn het
begrafenissen hier in Banko, dat is blijkbaar erg indrukwekkend om te zien. Het
is dan niet enkel droevig, maar in de namiddag feest. Patries van het
Guesthouse wilt ons hiermee naar toe nemen, hopelijk valt het mee!
Foto's volgen later!
Natasja
Geen opmerkingen:
Een reactie posten